Hé, ken ik jou niet ergens van?

‘Hé, ik ken jou ergens van!’ Ken je dat sprongetje dat je hart van binnen maakt als je iemand herkent van lang geleden? Je weet soms niet eens meer waarvan je iemand kent, wat iemands naam is of in welke omstandigheid je toen was, maar iets in jou herinnert zich onmiskenbaar dat het contact vreugdevol was en daarom voel je je meteen open en vertrouwd met de ander.

Zou je die ervaring vaker willen hebben, zo’n gevoel van verbondenheid zonder dat je precies weet waarom? Ik heb eens ontdekt dat als ik bij iedereen die ik tegenkom tegen mezelf zeg: ‘hé jou kén ik ergens van!’, dat het me dan doorlopend lijkt te overkomen, die ervaring. Ik vond het een openbaring. Het was heus niet zo dat ik ineens iedereen aansprak want het was natuurlijk niet écht zo dat ik diegene kende, maar ik voelde me heel ontspannen in contact met wie ik dan ook maar tegenkwam. In drukke menigtes, in de rij bij de kassa, fietsend door de stad, enzovoorts. Een experiment dat ik sindsdien graag voor mezelf herhaal, vooral als ik me niet zo ontspannen voel.

Principe 1 van Attitudinal Healing zegt ‘De kern van ons wezen is liefde’ en daarop zijn volgens AH geen uitzonderingen.

Ach ja, sommige mensen lijken kortaf te zijn, vóór te dringen, bot te zijn, egoïstisch te zijn, lelijk te doen… maar stel je nou eens voor dat zij eigenlijk alleen maar op die momenten (tijdelijk) hun kern zijn vergeten? En wat nou als jij het je van binnen ondertussen toch blijft herinneren? Gewoon, zachtjes voor jezelf?

De kern van jouw wezen is liefde, net als dat mijn kern liefde is… (ook als ik mijn dag niet heb).

Een heel fijne dag vandaag!

𝔻𝕖 𝕜𝕖𝕣𝕟 𝕧𝕒𝕟 𝕠𝕟𝕤 𝕨𝕖𝕫𝕖𝕟 𝕚𝕤 𝕝𝕚𝕖𝕗𝕕𝕖
Principe 1 van Attitudinal Healing

Dit stukje verscheen ook op Instagram (Attitudinal.healing.nederland) Vrijwel wekelijks wordt daar iets gepost over Attitudinal Healing en innerlijke vrede.

Share

Comments are closed.