Archive for Marieke Westerhof

WAT RAAKT JOU NU?

Doen wat jou nu raakt

De vakantieperiode is voorbij. De wereld gaat ogenschijnlijk weer moeiteloos aan de slag met…ja, met wat? Als ik mezelf een rad voor ogen draai, dan zie ik: anderen die strak in hun ritme gaan: werkenden, scholieren, studenten, etc. Allemaal mensen die nuttig en zinvol bezig zijn. En ik doe leuk mee hoor, maar het is meer voor spek en bonen.

Allemaal projecties natuurlijk. Maar als ik daar niet helder over ben, kan ik nog wel eens in de eindeloze vergelijkingsmodus belanden. Een toestand waarin het verleidelijk is om allerlei oordelen te hebben over mezelf en over anderen.

Als ik niet oplet, denk ik dat ik iets moet bereiken. Iets moet zijn wat ik nu niet ben. Pfff, dat verhaaltje begint me langzamerhand de keel uit te hangen. En dat is goed nieuws!

Het is heerlijk om bereid te zijn weer helder te worden. Om oude verhaaltjes neer te leggen, er niets meer mee te willen doen. Ze te ontslaan als dienstdoende rookgordijnen.

Het is heerlijk om de enorme levendigheid van het NU te ervaren. Precies het NU zoals het is. Niet een “beter” of een “ander” NU. Dat laatste willen is een vergissing. Als we in vrede zijn met waar we ons nu bevinden, kunnen we in alle helderheid om ons heen kijken, ademhalen, ervaren. Het kán zijn dat we dan in actie komen. De kans is groot dan we dan iets doen omdat het ons NU raakt. Niet omdat we iets willen bereiken of er een plan voor hadden gemaakt en dat volgen.

Wat raakt jou NU?

Nu is de enige tijd die er is en elk moment is bestemd om te geven. Principe van 5 van Attitudinal Healing

Dit stukje verscheen ook op Instagram (Attitudinal.healing.nederland) Vrijwel wekelijks wordt daar iets gepost over Attitudinal Healing en innerlijke vrede.

Share

TROUW MET JEZELF

Trouwen is een mooi ding. Totdat we de huwelijksbelofte serieus gaan nemen. Misschien wil je dan juist wel eens uit dat huwelijksbootje springen. Want wat vertel je jezelf en de ander nou eigenlijk als je elkaar trouw belooft tot de dood ons scheidt? Zeker als je niet helder bent en jezelf en je liefdespartner in jouw mal wilt passen.

Overigens hoef je voor levenslange trouw aan een ander geen huwelijkspartner te zoeken. Kijk maar eens om je heen hoe het met jouw trouwheid is gesteld. Welke patronen en loyaliteiten leef jij uit in relaties om je heen? Misschien sloof je je op je werk wel net zo hard uit als vroeger thuis. Toen je ergens dacht te weten dat je liefde zou ontvangen door je moeder te ontlasten. Of je ging zó hoog springen – zodat je vader je zou zien -, dat je daar nog steeds een kei in bent. In welke vriendschap voeg je je zó soepel dat je niet eens weet wat je zelf wilt? Bij wie houd je je terug of trap je juist het gaspedaal in? 

Misschien ben je wel klaar met ronddwalen met al die trouw aan anderen. En ben je toe aan een relatie-boost met je (heldere) zelf. Een suggestie: Trouw met jezelf. Ben je bereid jezelf niet te verlaten, zowel in voor- als in tegenspoed? Ben je bereid jezelf te ondersteunen en te respecteren? Durf je JA te zeggen tegen jezelf? Ook als dat een NEE betekent tegen een ander? (Wat overigens niet betekent dat die ander daarmee slechter af is, dat wéten we helemaal niet.)

Misschien is het even wennen om getrouwd te zijn met jezelf. Maar als je je schroom aan de kant zet en je werkelijk kunt overgeven aan deze liefdesrelatie, ontdek je misschien dat de hele wereld bij jou in het huwelijksbootje past. Als je wilt natuurlijk ☺

Als we luisteren naar onze innerlijke stem, vinden we ons beste antwoord (uit AH Richtlijn 5)

Share

SCHERVEN BRENGEN GELUK

Pasgeleden fietste ik op een vroege ochtend naar de AH-groep. Onderweg was het fietspad bezaaid met glasscherven. Geërgerd fietste ik eromheen en in mijn hoofd kolkten de rest van de fietstocht boze gedachten. Wie was er zo asociaal om bierflessen kapot te gooien en de rotzooi te laten liggen? En, fietsbanden konden lekgaan, laat staan mensen en dieren die zich aan de scherven konden bezeren. Daar denk je toch over na?!

Maar ergens was er ook een stemmetje dat zei; als jij het zo vervelend vindt, waarom ruim je het zelf niet op? Dan had ik in elk geval de nakomende fietsers ergernis en lekke banden bespaard. 

Maar kennelijk moest ik nog ergens gelijk in hebben en ben niet teruggefietst (puh!). Voer voor in de AH-groep. Daar realiseerde ik me dat ik (weliswaar in jeugdiger tijden) de straat óók heb bevuild met kauwgum, naast de prullenbak gemikte colablikjes en vast nog andere rotzooi. Oef, een gevoel van schaamte en schuld kwam op. En al gauw de realisatie dat ik niet de enige ben. We – rotzooimakers – lijken op elkaar! Wát een les. 

Het bleek mijn geluksdag. Op de terugweg kwam er wéér een met glas bezaaide straat op mijn pad! Deze keer was er geen twijfel en ik sprong van m’n fiets. Een dichtbijgelegen Leger des Heils had een bezem en blik voor me en blijmoedig ging ik vegen. Nog vrolijker werd ik toen voorbijgangers ‘dankjewel!’ en ‘wat fijn dat je dit doet’ riepen. Een buurtbewoner hielp met opruimen. En bij het Leger des Heils werd me een kopje soep aangeboden. Domweg gelukkig fietste ik daarna naar huis. 

Wonderlijk hoe alledaagse scherven geluk kunnen brengen.

We kunnen leren van onszelf en anderen te houden door te vergeven in plaats van de veroordelen (principe 6 Attitudinal Healing)

Dit stukje verscheen ook op Instagram (Attitudinal.healing.nederland) Vrijwel wekelijks wordt daar iets gepost over Attitudinal Healing en innerlijke vrede.

Share

METEN IS NIET WETEN

Stiekem kan ik best verliefd zijn op de manier waarop een ander is of iets doet. Dan voel ik me weer dat kleine meisje dat (bijna) álles wilde kunnen wat de grote mensen doen. Een groot mens als een ouder, een zwemleraar, de vuilnisman die zware zakken met een grote gooi in de wagen gooit, Thea Beckman, de astronaut op tv, de grote-broer-van op z’n crossfiets, de blije sporter die onmogelijke dingen tóch kan. Och ja, en nu ik ook een groot mens ben, heb ik nog steeds af en toe van die fantasieën dat ik het anders moet doen. 

Wil jij het ook wel eens beter, anders, mooier, slimmer doen (of zijn), dan je nu doet (of bent)? Misschien heb je ook wel zo je “afgoden & idolen”. 

Ik noem ze ook wel: meetinstrumenten. Want het enige dat we ermee doen, is meten en vergelijken: die collega die ‘sterke staaltjes’ uithaalt bij de klant (…staaltjes jij nog niet onder de knie hebt). De vriendin die altijd die ene fijne vraag stelt (…die jij nooit in huis lijkt te hebben). Het los dansende kind (…houterig zul jij altijd blijven). 

Als we niet helder zijn en onze meetlat als alwetend beschouwen, gaan we hard werken om te bewijzen dat we ook iets waard zijn. Of we laten de moed in de schoenen zakken, want, tja, dát (ene speciale) kunnen we nóóit leren… En eerlijk gezegd; het levert me altijd stress op. 

Maar wat weten we nou werkelijk als we meten? Niets! We foppen onszelf. Als jonge kinderen spiegelen we ons aan anderen en proberen we ze na te doen. En soms vergeten we, eenmaal groter geworden, daarmee te stoppen. We vergeten dat we allang onszelf zijn. Altijd al geweest ook. In feite ontgaat ons alles wat wezenlijk is. We vergeten namelijk dat we heel zijn. Er hoeft niets bij. Er kan niets uit. 

We hoeven alleen maar onszelf te zijn. Zelfs als je denkt dat je dat niet kunt, dan ben je het toch. En wat zo geweldig is: We zijn compleet (en) toegerust om liefde te leven! Het enige meetinstrument dat we daarbij kunnen inzetten is onze innerlijke ervaring: ervaar ik liefde of ervaar ik angst? 

Die meetlat? Die kunnen we altijd weer in onze kontzak terugstoppen. 

Principe 1: De kern van ons wezen is liefde & richtlijn 10: We willen altijd in gedachten houden dat we altijd een keuze hebben tussen vrede en innerlijke strijd, tussen liefde en angst.

Dit stukje verscheen ook op Instagram. (Attitudinal.healing.nederland) Vrijwel wekelijks wordt daar iets gepost over Attitudinal Healing en innerlijke vrede.

Share

Begin eens met het einde

Begin eens met het einde. 

Misschien ken je het wel. Je hebt een gedoetje met iemand, of misschien wel met jezelf. Je weet niet goed hoe eruit te komen. Misschien voel je je boos, verdrietig, ben je vertwijfeld. Wat doe je volautomatisch? Je raadpleegt je hoofd voor de verschillende oplossingsrichtingen. Het gedoetje speelt zich nóg eens af op je innerlijke toneelpodium, in meer of minder gedramatiseerde vorm. “Als degene nou niet dat had gezegd, gedaan, was alles anders geweest. En ja, misschien was jij wel te… zwak, geïrriteerd, indirect, lief, boos, (vul maar aan).” 

Wat we vaak doen bij gedoe, is onszelf en, of de ander verdedigen, rechtvaardigen, aanvallen (dat kan allemaal ook prima in gedachten). En, we bereiden ons GOED voor op een volgende ontmoeting. Gedachtes als “ik moet wel de goede zinnen zeggen en ook nog op het juiste moment (, want anders…)”, “en als de ander ‘dit’ of ‘dat’ gaat zeggen, moet ik me niet uit de tent laten lokken”, gaan door ons hoofd. O ja, en als het even kan moet ik al nagedacht hebben over m’n hoogste bod. Etc, etc. Vermoeiend, nietwaar? 

We halen een heel wapenarsenaal uit de kast. In feite zijn we in oorlog. En dat hóeft niet.

Hier is een oefening, voor wie wil. Begin eens met het einde. Stel jezelf de vraag: hoe wil ik dat dit (deze situatie) eindigt? En vergeet de vraag niet te beantwoorden 😉 In stilte, voor jezelf. Misschien luidt het antwoord dat je vriendelijk en respectvol met de ander omgaat. Of wens je dat jij de ander en jezelf begrijpt. Of je wenst jezelf en de ander toe dat jij met liefde kijkt.

Meer hoef je niet te doen. Om vrede te sluiten is er maar één nodig. Leg al je wapentuig neer. Wees verdedigingsloos jezelf. Begin met het einde. En laat vervolgens al je ideeën over het verloop los. Wie weet geeft het je een andere ervaring. Veel plezier met oefenen!

We kunnen liefde zien in plaats van fouten & We kunnen er bewust voor kiezen van binnen vredig te zijn, wat er ook maar binnen en buiten ons gebeurt (principe 7 en 8 AH). 

Dit stukje verscheen ook op Instagram. (Attitudinal.healing.nederland)
Vrijwel wekelijks wordt daar iets gepost over Attitudinal Healing en innerlijke vrede.

Share

De Kracht van het Luisteren

Eenvoudige recepten voor ‘pittige tijden’: De weldaad van een warme douche. De stralen van de lentezon. Een spinnende poes op schoot. Stuk voor stuk cadeaus, als je het mij vraagt. En, ze hebben allemaal eenzelfde ingrediënt: er zijn. Ze doen niets, ze vragen niets, ze halen niets, ze zijn gewoon beschikbaar. Het effect daarvan op mij is; ik hoef ook niets te doen, te geven, te brengen. Ik hoef ook alleen maar te zijn. Met dat wat er op dat moment is. En soms is dat allemaal fijner in bijzijn van een luisterend mede-mens.

Mensen zijn geen douchewater, zonnestraal of spinnende poes, maar we kunnen net zo onvoorwaardelijk beschikbaar zijn voor een vriend, collega, geliefde. Door te luisteren. Met open hart. Zonder oordeel. Zonder goede adviezen. En dan kàn het zijn dat de ervaring van het zware, lichter wordt. Dat de modder zakt en er weer ruimte komt voor helderheid. Of (nog) niet. Modder neemt altijd z’n eigen bezinktijd 😉

Het enige wat we kunnen doen als luisteraar is onze tong afbijten als we de drang voelen iets te willen zeggen.  

Jamaar…, een fijne suggestie, oplossingsrichting, zet toch meer zoden aan de dijk? Toch? Van een afstandje zien we het toch veel helderder dan degene die midden in de problemen zit? Dat zetje in de goede richting is toch fijn? 

Toch?

Ga maar eens bij jezelf na hoe jij reageert op mensen die jou tips en adviezen geven als jij over een voor jou lastige situatie deelt. Of op mensen die medelijden hebben met wat jou overkomt. Misschien ben je er blij mee. En misschien voel je je juist niet gehoord, gezien, begrepen, gewaardeerd, voor vol aangezien. Voel je je ingeperkt doordat het advies jou niet past. Of je neigt je emoties wat te ‘downsizen’ door de emmer medelijden die je over je heen krijgt. 

Vaak zijn we pas echt behulpzaam als we de ander met compassie en gepaste aandacht ruimte geven om zijn eigen antwoorden te vinden. In die ruimte kan dan een innerlijke hulpbron hoorbaar worden die liefdevolle handreikingen doet over hoe met de pijnlijke situatie om te gaan. Als luisteraar hoeven we er alleen maar op te vertrouwen dat de ander – net als wijzelf trouwens – die hulpbron in huis heeft. En, er wel of niet naar luistert en handelt. Daar gaan wij niet over. 

In een AH groep oefenen we in onbevooroordeeld luisteren en delen. We erkennen dat ieder zichzelf beter kent dan wie ook. Als we luisteren naar onze innerlijke stem, vinden we ons beste antwoord (naar AH richtlijnen 1 en 5 )

Share

Elk NU in 2024 een love-finder

In Attitudinal Healing is een mooi principe opgeschreven dat in het Engels zo gaat: We can choose to be love-finders rather than fault-finders.

De keuze lijkt makkelijk, en de waarheid is; dat is het niet altijd. Want tja, voordat ik het doorheb, heb ik alweer een oordeel geveld. Ons denken is krachtig geprogrammeerd om fouten te vinden. Met mijn “fouten-bril” op (die bril met die voorgeprogrammeerde glazen erin) “weet” ik het wel. Ik zie dan allerlei dingen om me heen die m’n kritische blik ‘verdienen’. Daar zit doorgaans weinig liefde en vriendelijkheid in. En, het is vermoeiend om ergens gelijk in te willen hebben… Zelfs als iemand iets vriendelijks zegt, doet de mind nog z’n best om toch een fout te vinden. Herkenbaar?

Weet dat wat we in de ander zien (en ervan vinden!), we op de een of andere manier ook in onszelf kunnen herkennen. Dus op het moment dat ik die ene collega bot en afwijzend vind reageren, kan ik me de vraag stellen: herken ik bot en afwijzend in mezelf en misschien wel naar die collega? Ik heb die vraag nog nooit met een ‘nee’ beantwoord. Maakt het oordeel ‘bot en afwijzend’ mij of die collega schuldig? Nee. Het besef geeft me wel een kans om eens een andere bril uit te proberen: de liefde-bril. Met deze bril op loop ik het risico dat fouten, oordelen, afwijzing, vergelijkingen, gelijk willen hebben, wegsmelten voor mijn ogen. We kunnen er simpelweg voor kiezen iemands licht te zien in plaats van alle verkleedkleren en maskers die iemand draagt. We kunnen stoppen met het doen van aannames en opsporen van fouten, in de ander en in onszelf. We kunnen er ook mee doorgaan trouwens. De keuze is aan ons.

We kunnen liefde zien in plaats van fouten (principe 7 Attitudinal Healing). Doe je mee?

#AttitudinalHealing is een universeel gedachtegoed dat gebaseerd is op het principe dat het niet andere mensen of situaties zijn die ervoor zorgen dat we van streek raken. Het zijn eerder onze eigen gedachten, houding en oordelen over die mensen en situaties en onszelf die ons stress geven. Heling ontstaat wanneer we ons concentreren op het veranderen van onze innerlijke houding in plaats van te proberen andere mensen te veranderen. Het doel van Attitudinal Healing is innerlijke vrede door het genezen van onze eigen denkgeest tijdens dagelijkse keuzes, uitdagingen en veranderingen. #attitudinalhealing

Share