Archive for Monique Zomer

Vriendelijkheid verveelt nooit

‘Wat geweldig dat niemand ook maar één moment hoeft te wachten met het verbeteren van de wereld!’, schreef Anne Frank in haar dagboek.

En dat begint natuurlijk met onze innerlijke wereld. Met vriendelijkheid bijvoorbeeld. Het klinkt zo alledaags, maar het is als zonlicht dat zelfs de moeilijkste dag wat lichter kan kleuren.

Vriendelijkheid is nooit te veel en het verveelt nooit. Het is altijd mogelijk en het heeft alleen maar aangename bijwerkingen. De voorraad ervan blijkt ook nog eens eindeloos te zijn: hoe meer vriendelijkheid je toelaat in je hart, hoe meer de bron daarvan in jou gaat stromen.

Vriendelijkheid heeft overigens niets te maken met pleasegedrag of je aanpassen waar je dat niet wilt, want dat is niet vriendelijk naar jezelf. Maar elke boodschap, ook een ‘nee dank je’ kan vriendelijk zijn.

Wil je gelukkig(er) zijn? Alleen jíj gaat over de jouw innerlijke wereld!

Dit stukje verscheen ook op Instagram-account van de stichting. Dagelijks kun je daar wat AH-inspiratie vinden.

Share

Jouw beste antwoord

Wat is er nu, op dit moment, het meest passend voor mij?

Deze liefdevolle vraag aan jezelf pint je nergens op vast, het definieert je niet, het vraagt geen prestatie van je en er zit geen ‘moeten’ in. Er is alleen maar de zachte uitnodiging van dit moment, om ‘ja’ te zeggen tegen wat zich nu in jou manifesteert en daar vriendelijk mee om te gaan. En het houdt alle mogelijkheden open dat dat op een ander moment weer anders kan zijn.

Deze vraag brengt je in contact met jouw innerlijke leiding, met jouw diepste (eigen)wijsheid.

Die wijsheid kan zich nooit ergens anders laten horen dan hier in dit NU, en is nooit in iemand anders te horen dan in jouzelf. Want iedereen is expert in zijn eigen leven en ervaart het leven vanuit zjin eigen unieke achtergrond en persoonlijkheid.

Niemand kent jou zoals jij!

Wat is er nu, hier in dit moment, het meest passend voor jou?

En wil je daar vriendelijk voor zijn?


Dit stukje verscheen ook op Instagram-account van de stichting. Dagelijks kun je daar wat AH-inspiratie vinden.

Share

Oordelen? Lekker makkelijk!

Oordelen, gemakkelijk en effectief: het maakt een eind aan al je twijfels.

Heeft iemand andere normen en waarden dan jij? Vinden ze andere dingen belangrijk in hun leven? Kun je hun keuze niet volgen? Ben je niet zeker van hun bedoelingen?

Pfffff, wat complex en vermoeiend allemaal! Bovendien, als je niet oppast, een recept voor onnodige zelftwijfel. Gelukkig is hulp voorhanden: één stevig oordeel en het leven is weer overzichtelijk!

Want: met een oordeel in mijn kop, weet ik zeker dat ík klop! Dat ik het dan moet doen met een overvloed aan domme of irritante mensen om me heen, is wel een héél zwaar leven, maar daar doe ik het dan mee. Ik heb tenmínste mijn gelijk als houvast.

Toch liever geluk, dan gelijk? Lastig hoor, weet je het zeker? Zonder oordelen schijn je stukken verder te kunnen komen op dat vlak. Je moet het zelf weten natuurlijk.

Dit stukje verscheen ook op Instagram-account van de stichting. Dagelijks kun je daar wat AH-inspiratie vinden.

Share

Vrede kun je leren

Vrede is niet de afwezigheid van lawaai of moeilijkheden, maar een staat van kalmte in je hart temidden hiervan.

Dat is geen zoetsappig ideaal, maar een krachtige staat van zijn, die zelfs in de moeilijkste omstandigheden beoefend kan worden en vruchten afwerpt. Nelson Mandela schreef hierover vanuit zijn cel op Robbeneiland: “Als gevangenisstraf iets biedt, dan is het de gelegenheid om dagelijks stil te staan bij je gedrag, het slechte te overwinnen en al het goede dat je in je hebt, verder te ontwikkelen. Maar je kunt niet ver komen in dergelijke dingen zonder oprechte introspectie en toewijding.”

We kunnen gemakkelijk denken: maar als mijn situatie verandert, ben ik vanzelf in vrede. Dat kan tijdelijk zo zijn, maar de stabiele innerlijke vrede (die we met Attitudinal Healing willen leren), gaat veel dieper dan dat. Het gaat om mindset die bepalend is voor hoe we ons leven beleven, ook in moeilijke tijden. Het beïnvloedt onze kwaliteit van leven, hoe onze levenssituatie ook is.

Het leren van vrede heeft dagelijkse toewijding nodig. Maar als we deze krachtige staat van zijn ons eigen willen maken, mag dat dan tenminste dezelfde dagelijkse toewijding en aandacht krijgen als onze lichamelijke gezondheid en hygiëne? Tandenpoetsen doen we ten slotte ook elke dag.

Dit stukje is verscheen eerder op het Instagram account van de stichting. Daar kun je dagelijks wat AH inspiratie vinden.

Share

Liefde is de brug

‘Liefde is de brug tussen jou en al het andere’ zegt Rumi. Hij herinnert ons eraan dat de enige manier om ons verbonden te voelen met de wereld en mensen om ons heen, onze eigen liefde is. De liefde die we in essentie zijn.

Vaak lijkt die brug bij ons een soort ophaalbrug te zijn: zodra we onze eigen kern van liefde of die van een ander vergeten, gaat de ophaalbrug omhoog en zijn we ‘veilig’. Omgeven door een slotgracht vol met onze oordelen. We halen opgelucht adem dat wij ons hebben afgescheiden, niets met die ander(en) te maken hebben en niet zo zijn zoals zíj. We voelen ons gerechtvaardigd in onze mening. De prijs die we er echter voor betalen is onverbondenheid, een gevoel van ‘los staan’ in het leven.

Brengen we de bereidwilligheid op om onszelf eraan te herinneren dat een ieders essentie liefde is (het 1ste principe van AH), dan zouden we kunnen overwegen de ophaalbrug naar beneden te laten. Je ziet dan de oordelen eindeloos in rondjes stromen in de slotgracht, maar besluit er niets mee te doen en de brug te laten zakken. Je zegt ‘ja’ tegen het leven, ‘ja’ tegen de ander, ‘ja’ tegen jezelf. Ja, ook jij bent een deel van het geheel, gemaakt uit dezelfde essentie als ik, en dáárin zijn we onverbrekelijk verbonden.

Ook dan hoeven we niet bij de ander op de koffie te gaan. Je kunt ‘ja’ zeggen tegen de ander, en een onschuldig ‘nee’ tegen samen koffie drinken omdat je voorkeur anders is. Je hart kan daarbij gewoon open blijven. Voel je vrij want dat ben je!

  Dit stukje verscheen eerder op het Instagram-account van de stichting. Dagelijks wordt daar een post geplaatst die verband houdt met Attitudinal Healing.

Share

Onverwachtse uitnodiging

Op een muur van een huis in Antwerpen waar ik toevallig langsliep stond een gedicht. Handgeschreven in krijt, of was het witte verf? Het raakte mij, 18 lentes jong, diep in mijn hart. Ik wilde weten wie het had geschreven. Wie was deze mens, die verwoordde waar mijn hart naar verlangde? Ik weet het nog steeds niet, maar ik schreef het gedicht over in mijn agenda en draag het sindsdien bij mij, al 30 jaar lang.

Het blaadje is vergeeld en de randjes verfrommeld en het is vast al eens overgeschreven op een nieuw papiertje, maar het hoort daar, in mijn dagelijkse notitieboek, om me te herinneren aan onze keuzemogelijkheid voor een open hart en de waarde van vriendelijkheid. Van die hartelijkheid een dagelijkse oefening maken, leek me op dat moment als jong mens het hoogste doel van het leven.

En dat gevoel is gebleven, dwars door alle tumult van het leven heen. Het bracht me op het pad van liefde en van Attitudinal Healing. Ik ben de schrijver van het gedicht dankbaar voor deze vonk van inspiratie en het lef dit op een muur te schrijven! Midden in de bruisende stad van Belgische biertjes en gezelligheid en straatmuzikanten, heel onverwachts, dit moment:

 Wij zijn hier niet blijvend
 we zijn transit 

Een voor een drinken we
de laatste beker

 De meesten van ons
beseffen dit niet

 Daarna lopen we over onze laatste brug

 Kom,
laten we elkaar leren kennen

 Laten we het onszelf
makkelijk maken

 laten we liefhebben
en onszelf geliefd maken

 de aarde is tenslotte
niemands erfenis
Share