Er wordt in deze weken veel gevast in Nederland. Het protestantse volksdeel heeft het overgenomen van het katholieke deel, waarmee een wonderlijke verdeling is ontstaan. De katholieken vieren carnaval en daarna gaan de protestanten vasten. Ieder zoekt een eigen manier: veertig dagen geen alcohol, minder televisie kijken, geen koekjes of één dag in de week geen beleg op brood.
Zo staan we stil bij onze welvaart en voorspoed en zijn we voor een ogenblik verbonden met die mensen die het minder goed hebben dan wij. Misschien komt het van een gebrek aan koekjes en toetjes, het valt me zwaar deze weken. Behalve de koekjes heb ik ook het journaal geschrapt.
Waar in Homs mensen in staatsziekenhuizen verschrikkelijk worden gemarteld en waar mensen zelfmoord plegen omdat de financiële schuldenlast te zwaar wordt, daar val ik even stil.
Ik bracht de beelden uit het ziekenhuis in Homs ter sprake, donderdagavond in de AH-groep. Of ik dacht dat woede behulpzamer zou zijn dan liefde. Dat mijn ego dacht dat ik hier blijkbaar boos over mocht zijn. Ik begreep de reactie van de groep. En in alle oprechtheid: ik weet natuurlijk dat het weinig zin heeft om dat wat er is, niet te willen. En dat het weinig zin heeft om met woede en frustratie te kijken als je ook met liefde kan kijken. Read more