Echt lente wil het maar niet worden. Er waait een frisse wind. En er kriebelt onmiskenbaar een lentegevoel. Er is iets gaande. Het kabinet viel en er bleek een samenwerking mogelijk die lange tijd weg was geweest. Opluchting op het Binnenhof, vrije ademstromen in het land. CDA en VVD kunnen weer zichzelf zijn nu ze verlost zijn van de tang, die de blonde man vasthield. Sap en anderen smeedden een eenheid.
In Duitsland wordt al opgelucht gesproken van Merkollande. Uit de greep van Sarkozy, velen zien perspectieven. Griekse stemmers veroorzaakten een wel heel frisse storm, wie weet waar het toe leidt. Read more

Mijn zwager maakte vandaag een afscheidslied voor zijn tong.
Morgen wordt een deel van zijn tong verwijderd,
dat deel waar zich kwaadaardige cellen bevinden.

Ik citeer uit zijn blog: “Hoeveel tong blijft er over? Hoeveel spraak blijft er over? Ben ik nog dezelfde? Hoe zal het herstel zich ontwikkelen? Belast of onbelast met chemo of straling? Ik heb geen idee. Ik heb het te ontvangen. Ik geef het je te doen.
Nu een stuk tong zal verdwijnen, wil ik het eer bewijzen. Hierbij een gedicht. Ik zou het erg fijn vinden als jullie morgen een gelegenheid vinden om het hardop te lezen, voor te dragen of uit te schreeuwen.”

Ook al kennen jullie Gaston waarschijnlijk niet, ik vraag jullie dit gedicht te lezen en een liefdevolle gedachte zijn kant op te zenden.

Tongsong

Tong, dierbare spier
Draaiend en kronkelend van plezier
Smikkend smekkend smakkend
Al wat lekker is pakkend
Gretig, voorzichtig tastend Read more

De paastijd is onmiskenbaar verbonden met chocola. De winkels liggen er vol mee. En chocola is weer verbonden met veel oordelen en schuldgevoel. En niet alleen chocola natuurlijk. Hoeveel oordelen hebben we zo op een dag gemiddeld over eten? Zal ik wel of niet nog één nemen? Word ik te dik of krijg ik er hoofdpijn van? Ik las laatst dat we per dag honderden eetkeuzes maken. Als we elke tien seconden aan sex denken, dan toch zeker vijf van de tussenliggende seconden aan eten. Om tot de kern van de zaak te komen: wat doe ik met het laatste paaseitje!?

Waarom al die oordelen over eten? Is dat alleen maar omdat we denken aan de hoeveelheid  calorieën die we eten? Calorieën, u weet wel, dat zijn die beestjes die ’s nachts je kleren kleiner maken.
Hoe heerlijk zou het zijn om over eten geen mening te hebben, en gewoon de hele dag te eten precies waar je zin hebt. Read more

Gisteren ging ik voor in de Paasviering van onze basisschool. groep 3 t/m 8 kwamen naar de kerk, zo’n 250 kinderen. Thema: stilte.
Maandag terug in de bus van het schoolreisje van groep 3 en 4 vroeg ik me in paniek af hoe het in vredesnaam gebeurd kon zijn dat het thema van de viering ‘stilte’ was geworden. Dat moest ik wel bedacht hebben in een vlaag van totale verstandsverbijstering.

En toen kwam de viering en het was geweldig. Het ging over de stilte in jezelf, die er altijd is, onveranderlijk en liefdevol. Over de stilte van Petrus en Judas en ook de stilte van Pilatus. En de stilte van Maria bij het graf van haar zoon. Read more

Een video met enkele deelnemers van het trainingsprogramma: ‘Learning to be a Peacemaker’, dat gehouden werd van 20 – 31 July in het ‘Initiatives of Change conference centre’ in Caux, Zwitserland. Het programma werd gegeven door de Britse Imam Ajmal en wil jonge Europese moslims inspireren ambassadeurs van vrede en bouwers aan vertrouwen in hun eigen Europese gemeenschappen te worden. 45 moslims uit 9 Europese landen namen deel.

Toen ik vorig jaar 40 werd, besloot ik iets nieuws te beginnen. Veertig jaar vond ik mooi moment voor een lang gekoesterde wens: ik ging op dwarsfluitles. Omdat ik al noten kon lezen en de grepen al een beetje geoefend had, leerde ik vrij snel echt fluiten.
Bovendien wees de juf mij op een tot dan toe verborgen talent: heel geschikte fluitlippen. Het had maar een haartje gescheeld of ik had het nooit geweten. Het lijkt mij een talent dat bij meer mensen verborgen is gebleven. En je vraagt je dan toch af: wat zit er nog meer verborgen en hoe komt dat eruit!? Read more

Bij ons thuis wordt veel gekeken naar Buurman en Buurman. We blijven schaterlachen om die onhandige buurmannen. ‘A je to’, roepen de buurmannen, dat is Tsjechisch en betekent ‘voor mekaar!’.
Liep ik vandaag rond op mijn werk, een instelling voor verstandelijk gehandicapten, waar ik Jan tegenkwam, een vrijwel onverstaanbare man met het syndroom van down. Hij riep mij toe: a je to! Ik riep terug: A je to buurman! en was erg tevreden over deze conversatie. Jan kwam achter mij aan en zei nog een keer, nu met een snik in zijn stem: a je to. Ik begon te vermoeden dat ik een vergissing had gemaakt, maar had nog geen idee wat dat zou kunnen zijn. A je to?, vroeg ik voorzichtig. Jan begon heftig te knikken en nu ook hard te huilen: ‘A je to’. Read more

Er wordt in deze weken veel gevast in Nederland. Het protestantse volksdeel heeft het overgenomen van het katholieke deel, waarmee een wonderlijke verdeling is ontstaan. De katholieken vieren carnaval en daarna gaan de protestanten vasten. Ieder zoekt een eigen manier: veertig dagen geen alcohol, minder televisie kijken, geen koekjes of één dag in de week geen beleg op brood.
Zo staan we stil bij onze welvaart en voorspoed en zijn we voor een ogenblik verbonden met die mensen die het minder goed hebben dan wij. Misschien komt het van een gebrek aan koekjes en toetjes, het valt me zwaar deze weken. Behalve de koekjes heb ik ook het journaal geschrapt.
Waar in Homs mensen in staatsziekenhuizen verschrikkelijk worden gemarteld en waar mensen zelfmoord plegen omdat de financiële schuldenlast te zwaar wordt, daar val ik even stil.

Ik bracht de beelden uit het ziekenhuis in Homs ter sprake, donderdagavond in de AH-groep. Of ik dacht dat woede behulpzamer zou zijn dan liefde. Dat mijn ego dacht dat ik hier blijkbaar boos over mocht zijn. Ik begreep de reactie van de groep. En in alle oprechtheid: ik weet natuurlijk dat het weinig zin heeft om dat wat er is, niet te willen. En dat het weinig zin heeft om met woede en frustratie te kijken als je ook met liefde kan kijken. Read more

https://www.youtube.com/watch?v=PErBysLvrm8

Jeff Foster over verlichting

Neuroanatomist Jill Bolte Taylor maakte mee waar veel hersenspecialisten inzicht in willen hebben: Op een ochtend realiseerde ze zich dat ze een enorme hersenbloeding had. Ze bestudeerde en registreerde elk moment ervan, terwijl ze merkte dat haar functies zoals spraak, beweging en begrip, een voor een wegvielen. Hier vertelt ze, uit eigen ervaring, hoe we met het denken van de linkerhersenhelft onszelf definieëren en beperken en wat er gebeurt als die definiëring wegvalt.