Archive for Laat je raken

WAT RAAKT JOU NU?

Doen wat jou nu raakt

De vakantieperiode is voorbij. De wereld gaat ogenschijnlijk weer moeiteloos aan de slag met…ja, met wat? Als ik mezelf een rad voor ogen draai, dan zie ik: anderen die strak in hun ritme gaan: werkenden, scholieren, studenten, etc. Allemaal mensen die nuttig en zinvol bezig zijn. En ik doe leuk mee hoor, maar het is meer voor spek en bonen.

Allemaal projecties natuurlijk. Maar als ik daar niet helder over ben, kan ik nog wel eens in de eindeloze vergelijkingsmodus belanden. Een toestand waarin het verleidelijk is om allerlei oordelen te hebben over mezelf en over anderen.

Als ik niet oplet, denk ik dat ik iets moet bereiken. Iets moet zijn wat ik nu niet ben. Pfff, dat verhaaltje begint me langzamerhand de keel uit te hangen. En dat is goed nieuws!

Het is heerlijk om bereid te zijn weer helder te worden. Om oude verhaaltjes neer te leggen, er niets meer mee te willen doen. Ze te ontslaan als dienstdoende rookgordijnen.

Het is heerlijk om de enorme levendigheid van het NU te ervaren. Precies het NU zoals het is. Niet een “beter” of een “ander” NU. Dat laatste willen is een vergissing. Als we in vrede zijn met waar we ons nu bevinden, kunnen we in alle helderheid om ons heen kijken, ademhalen, ervaren. Het kán zijn dat we dan in actie komen. De kans is groot dan we dan iets doen omdat het ons NU raakt. Niet omdat we iets willen bereiken of er een plan voor hadden gemaakt en dat volgen.

Wat raakt jou NU?

Nu is de enige tijd die er is en elk moment is bestemd om te geven. Principe van 5 van Attitudinal Healing

Dit stukje verscheen ook op Instagram (Attitudinal.healing.nederland) Vrijwel wekelijks wordt daar iets gepost over Attitudinal Healing en innerlijke vrede.

Share

Documentaire Volop Leven

8 mrt. 2020 – Volop Leven laat zien hoe het leven van Pieter (69) en Liesbeth (54) is veranderd na het verongelukken van hun zoon Joost. Na zijn dood besluiten ze aan de slag te gaan als hulpverleners op het Griekse eiland Lesbos. Met de ervaringen die ze opdeden tijdens het vele varen met hun zoons Joost en Niels in hun achterhoofd, waken ze ‘s nachts over de zee, zoekend naar nieuwe boten met vluchtelingen. Eén van hun manieren om bij te dragen aan de situatie daar, om zin te geven aan hun leven en de visie van hun zoon voort te zetten. Een jong iemand, vol van idealen en met een sterke drang om de wereld te verbeteren.

Een film over de onuitwisbare liefde van ouders voor hun kind en hoe ze zichzelf herpakken en het leven opnieuw proberen uit te vinden. Zonder hun zoon Joost verder leren leven, door volop te leven.

Share

Liefde is het antwoord

Ter herinnering aan Gerald G. Jampolsky (1925-2020)

❝ Op de ochtend van mijn 94ste verjaardag begon ik zonder enig ceremonieel aan mijn 95ste levensjaar. Een van de dingen die mijn vrouw Diane en ik elke dag doen als we wakker worden, is onze dankbaarheid uiten voor een nieuwe dag en we spreken dan af om van deze dag de beste en gelukkigste dag van ons leven te maken, ongeacht wat er op ons bordje komt en ongeacht hoe ons lichaam eraan toe is. Naar verluid wordt je geluk voor veertig procent bepaald door de genen en voor vijftien procent door je omstandigheden. Dat betekent dat het voor vijfenveertig procent aan onszelf is om te bepalen hoe gelukkig we wensen te zijn, gebaseerd op ons geloofssysteem en onze houding ten opzichte van het leven.

Mijn ervaringen worden nauwkeurig gevormd door zowel het optimisme als het pessimisme waarmee ik naar de wereld kijk. Ik zal moeten kiezen hoe ik elke dag ervaar. Velen van ons zijn zich er niet van bewust dat we die macht bezitten. Ik blijf regelmatig artikelen schrijven, heb onlangs nog twee boeken gepubliceerd en ben bezig met een derde, ondanks dat ik in mijn negentiger jaren ben. Omdat ik me ervan bewust ben dat iedereen op elke leeftijd een verschil kan maken, wil ik vitaal, creatief en betrokken blijven. Leeftijd hoeft geen beperking te zijn.

Na decennia als psychiater te hebben gewerkt, geloof ik meer dan ooit dat onze zienswijze meer dan wat ook vorm geeft aan onze ervaringen. Ik heb vaak ondervonden dat de belangrijkste taak waar we voor staan voor we werkelijk geluk kunnen ervaren, het veranderen van onze zienswijze is, zodat we onszelf en ieder ander volledig kunnen vergeven.

Kinderen zijn mijn beste leermeesters geweest. Het is kenmerkend voor hen, dat zij niet blijven steken in grieven, zoals volwassenen dat doen en zij zetten zich tamelijk snel over hun boosheid heen, omdat het voor hen geen waarde heeft om erin te blijven hangen. Ik persoonlijk houd een 4-jarig kind in mijzelf springlevend om mezelf te herinneren aan speelsheid, het belang van plezier hebben en lekker gek blijven. Zolang ik dat kind levend houd, houd ik onschuld, verwondering en liefde in mijzelf levend, die ik met anderen kan delen.

Als basis heb ik ervaren dat hoe meer liefde je in elke ontmoeting brengt, des te meer liefde je ontvangt. Na al deze jaren ben ik er meer dan ooit van overtuigd dat het niet uitmaakt wat de vraag is, het probleem, de ziekte of de pijn, het conflict of de angst; liefde is het antwoord.❞

(𝘑𝘦𝘳𝘳𝘺 𝘑𝘢𝘮𝘱𝘰𝘭𝘴𝘬𝘺, 𝘰𝘱 94-𝘫𝘢𝘳𝘪𝘨𝘦 𝘭𝘦𝘦𝘧𝘵𝘪𝘫𝘥)


Dit artikel werd (in uitgebreidere versie) recent geplaatst in MIC-magazine 4/21 (klik hier)

Dit stukje verscheen ook op Instagram-account van de stichting. Dagelijks kun je daar wat AH-inspiratie vinden.

Share

‘De keuze’ van Edith Eva Eger

Een indringend boek over rouw, vergeving en verder gaan. Nog niet gelezen? Zeker doen!
Kijk en luister ook naar haar op Youtube en laat je inspireren door deze erudiete vrouw.

Share

‘Ik heb een heel zwaar leven’ van Brigitte Kaandorp

Een van mijn favoriete filmpjes op YouTube is dat van Brigitte Kaandorp ‘Ik heb een heel zwaar leven’. Toen ik dit liedje voor het eerst hoorde heb ik ontzettend hartelijk moeten lachen.

Ik hoop dat je jezelf gunt om er ook hartelijk om te lachen.

En dank je wel Brigitte Kaandorp dat je zo mooi en humoristisch verwoord wat we allemaal wel eens denken.

Share

Onverwachtse uitnodiging

Op een muur van een huis in Antwerpen waar ik toevallig langsliep stond een gedicht. Handgeschreven in krijt, of was het witte verf? Het raakte mij, 18 lentes jong, diep in mijn hart. Ik wilde weten wie het had geschreven. Wie was deze mens, die verwoordde waar mijn hart naar verlangde? Ik weet het nog steeds niet, maar ik schreef het gedicht over in mijn agenda en draag het sindsdien bij mij, al 30 jaar lang.

Het blaadje is vergeeld en de randjes verfrommeld en het is vast al eens overgeschreven op een nieuw papiertje, maar het hoort daar, in mijn dagelijkse notitieboek, om me te herinneren aan onze keuzemogelijkheid voor een open hart en de waarde van vriendelijkheid. Van die hartelijkheid een dagelijkse oefening maken, leek me op dat moment als jong mens het hoogste doel van het leven.

En dat gevoel is gebleven, dwars door alle tumult van het leven heen. Het bracht me op het pad van liefde en van Attitudinal Healing. Ik ben de schrijver van het gedicht dankbaar voor deze vonk van inspiratie en het lef dit op een muur te schrijven! Midden in de bruisende stad van Belgische biertjes en gezelligheid en straatmuzikanten, heel onverwachts, dit moment:

 Wij zijn hier niet blijvend
 we zijn transit 

Een voor een drinken we
de laatste beker

 De meesten van ons
beseffen dit niet

 Daarna lopen we over onze laatste brug

 Kom,
laten we elkaar leren kennen

 Laten we het onszelf
makkelijk maken

 laten we liefhebben
en onszelf geliefd maken

 de aarde is tenslotte
niemands erfenis
Share

Laat je raken

Laat je raken door een baby die zich laat raken.

https://www.youtube.com/watch?v=nIsCs9_-LP8

Share