Archive for Richtlijnen van Attitudinal Healing

TROUW MET JEZELF

Trouwen is een mooi ding. Totdat we de huwelijksbelofte serieus gaan nemen. Misschien wil je dan juist wel eens uit dat huwelijksbootje springen. Want wat vertel je jezelf en de ander nou eigenlijk als je elkaar trouw belooft tot de dood ons scheidt? Zeker als je niet helder bent en jezelf en je liefdespartner in jouw mal wilt passen.

Overigens hoef je voor levenslange trouw aan een ander geen huwelijkspartner te zoeken. Kijk maar eens om je heen hoe het met jouw trouwheid is gesteld. Welke patronen en loyaliteiten leef jij uit in relaties om je heen? Misschien sloof je je op je werk wel net zo hard uit als vroeger thuis. Toen je ergens dacht te weten dat je liefde zou ontvangen door je moeder te ontlasten. Of je ging zó hoog springen – zodat je vader je zou zien -, dat je daar nog steeds een kei in bent. In welke vriendschap voeg je je zó soepel dat je niet eens weet wat je zelf wilt? Bij wie houd je je terug of trap je juist het gaspedaal in? 

Misschien ben je wel klaar met ronddwalen met al die trouw aan anderen. En ben je toe aan een relatie-boost met je (heldere) zelf. Een suggestie: Trouw met jezelf. Ben je bereid jezelf niet te verlaten, zowel in voor- als in tegenspoed? Ben je bereid jezelf te ondersteunen en te respecteren? Durf je JA te zeggen tegen jezelf? Ook als dat een NEE betekent tegen een ander? (Wat overigens niet betekent dat die ander daarmee slechter af is, dat wéten we helemaal niet.)

Misschien is het even wennen om getrouwd te zijn met jezelf. Maar als je je schroom aan de kant zet en je werkelijk kunt overgeven aan deze liefdesrelatie, ontdek je misschien dat de hele wereld bij jou in het huwelijksbootje past. Als je wilt natuurlijk ☺

Als we luisteren naar onze innerlijke stem, vinden we ons beste antwoord (uit AH Richtlijn 5)

Share

METEN IS NIET WETEN

Stiekem kan ik best verliefd zijn op de manier waarop een ander is of iets doet. Dan voel ik me weer dat kleine meisje dat (bijna) álles wilde kunnen wat de grote mensen doen. Een groot mens als een ouder, een zwemleraar, de vuilnisman die zware zakken met een grote gooi in de wagen gooit, Thea Beckman, de astronaut op tv, de grote-broer-van op z’n crossfiets, de blije sporter die onmogelijke dingen tóch kan. Och ja, en nu ik ook een groot mens ben, heb ik nog steeds af en toe van die fantasieën dat ik het anders moet doen. 

Wil jij het ook wel eens beter, anders, mooier, slimmer doen (of zijn), dan je nu doet (of bent)? Misschien heb je ook wel zo je “afgoden & idolen”. 

Ik noem ze ook wel: meetinstrumenten. Want het enige dat we ermee doen, is meten en vergelijken: die collega die ‘sterke staaltjes’ uithaalt bij de klant (…staaltjes jij nog niet onder de knie hebt). De vriendin die altijd die ene fijne vraag stelt (…die jij nooit in huis lijkt te hebben). Het los dansende kind (…houterig zul jij altijd blijven). 

Als we niet helder zijn en onze meetlat als alwetend beschouwen, gaan we hard werken om te bewijzen dat we ook iets waard zijn. Of we laten de moed in de schoenen zakken, want, tja, dát (ene speciale) kunnen we nóóit leren… En eerlijk gezegd; het levert me altijd stress op. 

Maar wat weten we nou werkelijk als we meten? Niets! We foppen onszelf. Als jonge kinderen spiegelen we ons aan anderen en proberen we ze na te doen. En soms vergeten we, eenmaal groter geworden, daarmee te stoppen. We vergeten dat we allang onszelf zijn. Altijd al geweest ook. In feite ontgaat ons alles wat wezenlijk is. We vergeten namelijk dat we heel zijn. Er hoeft niets bij. Er kan niets uit. 

We hoeven alleen maar onszelf te zijn. Zelfs als je denkt dat je dat niet kunt, dan ben je het toch. En wat zo geweldig is: We zijn compleet (en) toegerust om liefde te leven! Het enige meetinstrument dat we daarbij kunnen inzetten is onze innerlijke ervaring: ervaar ik liefde of ervaar ik angst? 

Die meetlat? Die kunnen we altijd weer in onze kontzak terugstoppen. 

Principe 1: De kern van ons wezen is liefde & richtlijn 10: We willen altijd in gedachten houden dat we altijd een keuze hebben tussen vrede en innerlijke strijd, tussen liefde en angst.

Dit stukje verscheen ook op Instagram. (Attitudinal.healing.nederland) Vrijwel wekelijks wordt daar iets gepost over Attitudinal Healing en innerlijke vrede.

Share

De Kracht van het Luisteren

Eenvoudige recepten voor ‘pittige tijden’: De weldaad van een warme douche. De stralen van de lentezon. Een spinnende poes op schoot. Stuk voor stuk cadeaus, als je het mij vraagt. En, ze hebben allemaal eenzelfde ingrediënt: er zijn. Ze doen niets, ze vragen niets, ze halen niets, ze zijn gewoon beschikbaar. Het effect daarvan op mij is; ik hoef ook niets te doen, te geven, te brengen. Ik hoef ook alleen maar te zijn. Met dat wat er op dat moment is. En soms is dat allemaal fijner in bijzijn van een luisterend mede-mens.

Mensen zijn geen douchewater, zonnestraal of spinnende poes, maar we kunnen net zo onvoorwaardelijk beschikbaar zijn voor een vriend, collega, geliefde. Door te luisteren. Met open hart. Zonder oordeel. Zonder goede adviezen. En dan kàn het zijn dat de ervaring van het zware, lichter wordt. Dat de modder zakt en er weer ruimte komt voor helderheid. Of (nog) niet. Modder neemt altijd z’n eigen bezinktijd 😉

Het enige wat we kunnen doen als luisteraar is onze tong afbijten als we de drang voelen iets te willen zeggen.  

Jamaar…, een fijne suggestie, oplossingsrichting, zet toch meer zoden aan de dijk? Toch? Van een afstandje zien we het toch veel helderder dan degene die midden in de problemen zit? Dat zetje in de goede richting is toch fijn? 

Toch?

Ga maar eens bij jezelf na hoe jij reageert op mensen die jou tips en adviezen geven als jij over een voor jou lastige situatie deelt. Of op mensen die medelijden hebben met wat jou overkomt. Misschien ben je er blij mee. En misschien voel je je juist niet gehoord, gezien, begrepen, gewaardeerd, voor vol aangezien. Voel je je ingeperkt doordat het advies jou niet past. Of je neigt je emoties wat te ‘downsizen’ door de emmer medelijden die je over je heen krijgt. 

Vaak zijn we pas echt behulpzaam als we de ander met compassie en gepaste aandacht ruimte geven om zijn eigen antwoorden te vinden. In die ruimte kan dan een innerlijke hulpbron hoorbaar worden die liefdevolle handreikingen doet over hoe met de pijnlijke situatie om te gaan. Als luisteraar hoeven we er alleen maar op te vertrouwen dat de ander – net als wijzelf trouwens – die hulpbron in huis heeft. En, er wel of niet naar luistert en handelt. Daar gaan wij niet over. 

In een AH groep oefenen we in onbevooroordeeld luisteren en delen. We erkennen dat ieder zichzelf beter kent dan wie ook. Als we luisteren naar onze innerlijke stem, vinden we ons beste antwoord (naar AH richtlijnen 1 en 5 )

Share