reacties tijdschrift

Hier vind je:

  • aanvullende informatie bij de verschillende edities
  • het redactioneel van de edities van de laatste jaargangen
  • reacties op de inhoud van die nummers

Ook reageren op de inhoud? Mail de redactie: redactie@vanharttothart.org

 

November 2014; Augustus 2014; Mei 2014; Februari 2014; November 2013; Augustus 2013; Mei 2013Februari 2013November 2012; Augustus 2012; Mei 2012; Februari 2012; November 2011; Augustus 2011; Mei 2011; Februari 2011;

November 2014 (LAATSTE NUMMER!)

Jaargang 14, nummer 4/2014 ‘De kern van ons wezen is liefde’vhth nr4-14cover

Tijdens het lezen van de artikelen voor deze laatste VHTH, viel me op dat in drie ervan AH-principe 1 genoemd staat: De kern van ons wezen is liefde. En daarmee ontstond bij mij het idee voor de voorkant van dit nummer.
Later hoorde ik dat de principe-illustratie ooit de achterkant sierde van het éérste nummer. Zo is de cirkel prachtig rond! Liefde op mijn innerlijke voorpagina zetten, blijft vragen om de focus op wat ik ten diepste ben. Oordelen vellen of mijn gelijk willen halen, verhult dat achter rookgordijnen. Totdat op enig moment de oprechte wens voor innerlijke vrede opkomt. En dan is het soms alsof de hemel toesnelt met oplossingen voor de vermeende narigheid. Inspiratie daarvoor kan zich op allerlei manieren en overal aandienen. Zoals bijvoorbeeld in wat er te lezen valt in dit nummer.
Frans Kok stelt dat het geleidelijk aan de gewoonte kan worden om te gaan leven vanuit Innerlijke Leiding. Paul van Teeffelen schrijft in Over de werking van de geest, dat herprogrammering de oplossing is voor het ons bevrijden van onze beperkende overtuigingen. ECIW onderschrijft dit.

Annemarie van Unnik (redactie)

————————————————-

Augustus 2014

Jaargang 14, nummer 3/2014 ‘Wat zou liefde zeggen’vhth nr3-14 cover-klein

We gaan er mee stoppen. Ja, u leest het goed, dit is het laatste jaar dat we het tijdschrift …van hart tot hart… maken. We hebben het met veel plezier gedaan, met een fantastische, trouwe, bekwame redactie, enthousiaste lezers, voldoende abonnees en meer dan genoeg kopij. En telkens weer een nummer waarvan we dachten: ‘wat een geweldig nummer is het weer!’ Waarom stoppen we dan?
De hoofdredacteur, Els Thissen, heeft het gewoon te druk. Toen ik haar vroeg: ‘Wat doe je liever, het tijdschrift maken of met mensen werken?’ zei ze: ‘het laatste’. En de beslissing was genomen.
In het allerlaatste nummer van …van hart tot hart… dat
op 1 november 2014 verschijnt, zult u kunnen lezen hoe wij, de redactie, gaan samenwerken met het MIC-Magazine. Van Annemarie van Unnik en Els Thissen zult u daarin vanaf 2015 bijdragen aantreffen. Janny Buijs heeft daar al een voorschotje op genomen en maakt vanaf nu voor elke uitgave van het MIC-Magazine een tekening met tekst. En Anita Koster gaat net als voor …van hart tot hart… de eindredactie doen.
Wat kunt u in het voorliggende nummer van …van hart tot hart… lezen?

Anja van Aarle (redactie)

————————————————-

Mei 2014

2014-vhth-nr-2-vhth cover nr-2-kleinJaargang 14, nummer 2/2014 ‘Een leven zonder gedoe’

Een leven zonder gedoe, dat lijkt wel leven als God. Want gedoe is iets van doen en dus van het ego. God is. Het ego is altijd bezig, heeft oordelen, is dol op problemen, wil gelijk hebben, valt aan. Worden we daar gelukkig van? Nee. Maar we hechten wel aan ons gedoe. Gaan nog liever dood dan dat we dit opgeven. Ondanks alle angst waarmee het ons opzadelt. Dit nummer van VHTH belicht hoe we een leven zonder gedoe zouden kunnen krijgen.

Om te beginnen is er een interview van Annemarie van Unnik met Zoë Joncheere naar aanleiding van haar boek Leven als God. De titel van dit boek spreekt al voor zich. We kunnen leven als God als we onze gehechtheid aan gedoe loslaten en de oorzaak van pijn niet buiten onszelf zoeken. Er is niets buiten onszelf! Vijf stappen zijn slechts nodig op weg naar de essentie. Peter Oud bespreekt in zijn artikel Een leven zonder gedoe hoe je volgens hem te werk moet gaan. Daartoe onderscheidt hij drie zaken: die van God, die van jou en die van de ander. Waar hoorden we dit eerder? En ja, het scheelt een hoop ellende als je stopt met iets te vinden van wat niet jouw zaak is en je beperkt tot je eigen gedachten, gevoelens en gedrag.

Anita Koster (redactie)

————————————————-

Februari 2014

Jaargang 14, nummer 1/2014 ‘Vergeef en je bent vrij’2014-vhth-nr-1-cover-klein

Kijkend naar de bijdragen in dit nummer was het de redactie duidelijk dat het overkoepelende thema vergeving is. En dat is precies wat Een Cursus in Wonderen ons aanreikt. Maar dat vergeven nog niet zo eenvoudig is, kennen we wellicht uit eigen ervaring.
Vragen die ik hoor zijn: ‘Wat is dat, hoe doe je dat en hoe weet je of je echt vergeven hebt’. In de bijdragen wellicht een antwoord daarop.
Mevrouw Hank Heijn, echtgenote van de vermoorde Gerrit Jan Heijn, zegt dat vergeving van het hart is en niet van het verstand. Dat het tijd neemt en bevrijding levert. Het voorbeeld van mevrouw Heijn maakt dat Hanna kon vergeven dat haar dochter werd misbruikt door haar stiefvader. Zij beschrijft vergeven als niet langer investeren in schuld.
In Goede buren mogen hier blijven treedt het Israëlisch-Palestijns conflict naar voren. Een oplossing ligt wellicht in de houding van de oudere vrouwen die zeggen: ‘We zoeken niet naar schuldigen, wel naar een oplossing’. Ook Emina van der Sluijs en Dianne Bosch (lezersinterview) spreken over vergeven. De laatste zegt dat vergeven een proces is van telkens nieuwe keuzes maken.


Els Thissen (redactie)

– – – – – – – – – – – – – – – –

RE: Ik hoef niets te doen

Tijdens het lezen van de VHTH lees ik graag de rubriek: Vraag en Antwoord. Deze keer (2014-1) betrof het een vraag over de paragraaf ‘Ik hoef niets te doen’ in H18. Al lezende herkende ik veel van wat Els daar als antwoord schreef. Ik vroeg me af hoe ik me tot die vraag verhoud. Wat roept die vraag bij mij op?

Ik heb die tekst anders opgevat. Voor mij betekent het: ik hoef niets te doen om mijn waarde te creëren. Ik hoef mezelf niet waardevol te maken. Ik hoef niet eerst af te vallen of werk te vinden, me aan tien geboden te houden of heel lief te doen of veel te mediteren of me volgens de wetten van de wereld te gedragen.


Annette Drijfhout / www.dekleinetuin.nl

– – – – – – – – – – – – – – – –

Af en toe wil ik even reageren op het blad, en zeker natuurlijk op dit nummer over vergeving. Mooi interview met Hank Heijn, ik had zelf een keer voorgesteld om haar te interviewen, en het is heel mooi geworden. Ook jouw stuk met Anja over jullie Israel/Palestina reis en het werk dat jullie daar hebben gedaan, fantastisch. Ook leuk het stuk van Annemarie met het Dankjewel aan Hank Heijn, dat zal ze zeer kunnen waarderen. En ook met grote belangstelling las ik het interview met Dianne Bosch. Bijna allemaal stukken van jullie sterreporter Annemarie!

Hartegroet,
Willem Glaudemans


————————————————-

November 2013

Jaargang 13, nummer 4/2013 ‘Dit is precies wat het moet zijn’2013 nr-4-cover-klein

Waarom verlangen wij toch altijd naar geluk? Ik denk omdat we in ons hart al ‘weten’ wat geluk betekent. Het is er kennelijk al. Alleen zijn we vergeten waar, dus hoe vinden we het terug? Misschien is het leven daar wel voor bedoeld, voor die speurtocht naar het moment waarop we weten: ‘dit is precies wat het moet zijn’.
En laat dat nou ook precies het thema van dit nummer wezen! Gelukkig zijn er meer wegen die naar Rome leiden, want er valt verrassend veel te schrijven over hoe we ‘het’ (geluk) kunnen opdiepen.
Els Thissen beantwoordt een vraag van Edward Greeven aan de hand van zijn interpretatie van een tekst uit ECIW. Hij las die als: ‘Je kunt niet gekwetst worden als je daar niet naar verlangt’. Hoe dat zo? We verlangen toch niet naar gekwetst worden? Els wijst op onze (egogestuurde) hang en drang naar fragmentarisch leven en legt uit, dat Een­heid juist nimmer verlangt, maar zonder oordeel ‘neemt’ wat er verschijnt. Immers: ‘Niets kan jou kwetsen, tenzij jij het de macht daartoe geeft’ (T20.IV.1:1). ‘Als we ons niet meer laten foppen door ideeën en concepten, ontvouwt zich de vrijheid die altijd aanwezig is.’


Emma Veenstra (redactie)

– – – – – – – – – – – – – – – –
In het artikel Het geschenk van Antonio van Rita Cornegge spreekt zij over haar geleidde schilderervaring.
Hier de kleurenfoto’s van de afbeeldingen in het blad.

1295-1-De Belofte-kleur-kleinst 1295-2-De Uitbarsting-kleurkopie-bewerkt-klein 1295-3-Innerlijke Schoonheid-kleur-kleinst 1295-4-Loslaten-kleur-klein 1295-5-Made in Heaven-kleur-bew

 

 

 

 

 

 

– – – – – – – – – – – – – – – –
Bij het lezersinterview met Jonneke Koning op pagina 23 hoort de webiste: www.shambalans.nl
 – – – – – – – – – – – – – – – –
Het verhaal dat Björn noemt op pagina 14 bij Laat je verrassen is in z’n geheel te lezen op de blog

————————————————-

Augustus 2013

2013 nr-3-cover-kleinJaargang 13, nummer 3/2013 ‘Compassie’

Compassie heeft betrekking op een luide roep of stille schreeuw en de zorgzame respons daarop. Je komt voorbij en ziet, wordt bewogen en komt in beweging. Het is vriendelijkheid zonder voorwaarden. Compassie komt voort uit een warm hart en een zacht gemoed. Hoe onherbergzaam zou een land er uitzien, als we er zouden leven zonder compassie. Als er niet af en toe ergens een barmhartige Samaritaan voorbij zou komen, die bereid is zijn drukke bezigheden te onderbreken en te doen wat gedaan moet worden.
Compassie is iets anders dan zelfopoffering of medelijden. Het is een onbaatzuchtige, liefdevolle blik, waarmee de ander wordt gezien. Als je compassie voor iemand voelt, betekent dit ook het besef dat lijden, falen en onvolmaaktheid een onderdeel zijn van de menselijke ervaring die we delen. ‘Wie eigen pijn onder ogen ziet is veel minder bang de pijn van anderen te zien,’ staat in het boek Leven vanuit compassie te lezen, dat Els Thissen met groot enthousiasme bespreekt.


Boukje Grashuis (redactie)

————————————————-

Mei 20132013 nr-2cover-kleinst

Jaargang 13, nummer 2/2013 ‘De kracht van verandering’

Ter ere van het feit dat …van hart tot hart… 12,5 jaar bestaat, heeft Frans Kok er de astrologie op losgelaten. En daarin is te vinden dat de missie van dit pionierende blad is, mensen te ondersteunen bij hun spirituele zoektocht naar Waarheid en zingeving.
Het thema van dit nummer is: De kracht van verandering. En Marianne Thieme zegt daarover dat wanneer je de geschiedenis bestudeert, het vaak niet de massa is die veranderingen in gang zet, maar eerder een kleine volhardende groep pioniers. En tot die groep rekent De partij voor de Dieren zichzelf ook.
Emina, onze vaste, eigenzinnige brievenschrijfster, kreeg een verhelderende en ondersteunende droom over belangrijke veranderingen die zij onderging in haar leven.
Grappig zijn ze hè, de columns van Emma. Zij schotelt soms woordcombinaties voor die ik niet eerder las. Zo heeft zij het dit keer over ‘de ongeconsumeerde gade’, bij een stel dat alles deelt behalve dát. En dat lijkt de oorzaak te zijn van verandering in hun relatie. 

Annemarie van Unnik (redactie)

————————————————-

Februari 20132013 nr-1cover-klein

Jaargang 13, nummer 1/2013 ‘De wereld als leermiddel’

Als u dit leest, is het februari 2013. Poeh, poeh, we hebben het gehaald. Onze gedachten over wat er kan gebeuren, zijn erger dan de realiteit. En dat alleen maar altijd.
Op het moment dat ik dit redactioneel schrijf, is het 16 december 2012. 21 december moet nog komen. Ik weet niet wat er dan gaat gebeuren. Sommigen verwachten dan drie donkere koude dagen en nachten. Moet ik houtblokken, kaarsen, lucifers klaarleggen? Blikken erwtensoep binnen handbereik? Of kan ik beter valium aanschaffen voor het geval ik een paniekaanval krijg?
Zojuist was ik op bezoek bij mijn oude buurvrouw van 90 jaar. Ze zei: ‘Ik neem het leven zoals het komt, dat heb ik wel geleerd in het jappenkamp’. Een wijze vrouw! Wat zij doet ga ik ook doen, het leven nemen zoals het komt. Zo versier ik het huis met kerstballen en lichtjes en schrijf ik het redactioneel.
Het thema van dit nummer is: De wereld als leermiddel. Wat een prachtig passend thema. We hadden als redactie geen beter kunnen bedenken. Dus: wat is er te lezen in dit na-apocalyptische tijdperk? Een interview met de wetenschapper en arts in de Chinese geneeskunst Yan Schroën, die als pionier van de nieuwe tijd o.a. onderzoek doet naar de helende werking van familieopstellingen.

Anja van Aarle (redactie)
– – – – – – – – – – – – – – – –
Ik las met veel interesse het artikel “Naar binnen kijken” van Anita Koster. Herkende het verhaal van mijn broer sinds hij het volgende gebruikt ‘cholesterolverlager uit de natuur’ is hij er een stuk beter aan toe!!! Misschien is Anita er inmiddels van op de hoogte maar zo niet dan kan dit haar misschien helpen. Ik ben heel blij met mijn abonnement! Zoveel mooie artikelen die als het ware voor mij geschreven zijn! Heel dankbaar!
hartelijke groet,
Joke van Noort
– – – – – – – – – – – – – – – –

Mijn waarde is bepaald door God?
Al een aantal jaren lees ik “Van hart tot hart”, waarin ik ditmaal door een zin getroffen werd, die ik nader ben gaan onderzoeken. Ik voelde wat weerzin bij de zin “Mijn waarde is bepaald door God en niemand kan daar iets aan veranderen” (*). De persoon die het artikel geschreven had was hierdoor diep geraakt. Als ik mij inleef in die persoon dan voel ik daarbij dat diegene zich weinig gewaardeerd heeft gevoeld en dat die ene zin op dat moment hem in zijn hart raakte. Een macht buiten hemzelf, namelijk God heeft zijn waarde bepaald. Alsof God iets doet. In mijn beleving doet God niets. God is.


© Wonieka A. Meuter           Klik hier voor Wonieka’s Blog

—————————————–

November 2012

Jaargang 12, nummer 4/2012 ‘Helder zien, helder zijn!’

‘Ik zie, ik zie wat jij niet ziet, en het is…..’. Dat spelletje speelde ik vaak als kind met mijn broers. In feite houden we nooit op dat spel te spelen. Als kind zagen we vorm en kleur en hoopten dat de ander dat niet meteen zag. Als volwassenen mengen we daar een dosis interpretatie bij en vergeten regelmatig dat projecteren nog steeds een spel is.
Deze keer is ‘Helder zien, helder zijn!’ het thema. Je wordt uitgenodigd om je te realiseren, dat met projecties en definiëringen helderheid niet verworven kan worden. In feite is het terughalen van alle projecties de opmaat naar helderheid. Dat is logisch omdat eenheid nu eenmaal één is en niet in fragmenten te ontleden. Meer daarover in een artikel van mijn hand Helder zien, helder zijn!

Erica Nap laat ons van die helderheid proeven in haar gedicht Weten. ‘Zoet weten diep van binnen’ is de eerste zin… Willem Glaudemans zegt in het interview dat Annemarie van Unnik met hem had ‘Ontzeg de ander liefde en die ontzeg je aan jezelf. Die ander dat ben jij.’ Ook hier helderheid over eenheid.

Els Thissen (redactie)

—————————————–

Augustus 2012

Jaargang 12, nummer 3/2012 ‘Alles komt aan het licht’
Er is een enorm en massaal gedragen verlangen naar eenheid. Dat zag je bij het enthousiasme dat het zogenoemde lenteakkoord van vijf politieke partijen bij mensen losmaakte, terwijl het toch ook om aangekondigde maatregelen ging die velen zullen raken. Maar het gevoel van er gebeurt iets positiefs, de handen worden ineen geslagen, er ontstaat een nieuwe verbinding, dat gevoel gaf energie, vreugde: eindelijk stijgen we boven de afscheiding uit. Ik ervoer dat ook toen ik op televisie een stuk van het concert van André Rieu in de Arena zag. Ook daar tienduizenden mensen die datzelfde verlangen naar eenheid uitstraalden, met de ontroering die daar vaak mee samengaat. 
Het is 2012 en de voor het eind van dit jaar voorspelde ‘shift’ betekent waarschijnlijk niet het einde van de wereld, zoals soms wordt gedacht, maar een verandering van bewustzijn. Een mogelijk ontwaken in eenheid. 
We worden daarbij geholpen, maar als we die stap willen kunnen zetten, zal alles wat in het verborgene speelt, in jezelf, tussen mensen, in de wereld, aan het licht moeten komen, in het licht moeten worden gezet. 

Anita Koster (redactie)

– – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Reactie op de bijdrage van Emma Veenstra ‘Burgerlijke ongehoorzaamheid!’ (VHTH 2012/3)

Beste Emma Veenstra,

Dank voor je artikel in VHTH over Burgerlijke ongehoorzaamheid. Graag zou ik wat opheldering willen over de uitspraken die je doet in vooral je eerste gedeelte van het artikel.
Ik
 ben zelf namelijk zo’n iemand die volgens jou  graag met haar handicap koketteert en je graag met mijn lot om de oren wil slaan. Uitroepend: ‘Kijk mij eens, ik ben zielig en respecteer dat’. En ja ik vraag natuurlijk om liefde. Jij niet? Je zult zelf best wel eens rustig zijn gaan zitten om je af te vragen waarom dit alles je zo dwars zit en stoort neem ik aan.
Weet je,
 ik ben zelf heel blij met zo’n gestickerd stakkerplekje. Meestal zijn de zitplaatsen vooraan en bieden iets meer beenruimte. De chauffeur hoeft dan niet zo lang te wachten voor iemand zit, voor hij weg kan rijden. Ook prettig voor de ‘nog-niet-stakkerds’.

Met liefde en vriendelijke groet,
Nelie van Hoek-Stevens

 

Nawoord Emma Veentra op de reactie van Nelie van Hoek-Stevens

Beste Nelie, 

Via Els Thissen kreeg ik je brief. Bedankt, want daardoor voel ik me reuze serieus genomen!
Om te beginnen wil ik je graag vertellen dat ik in het blad Van Hart tot Hart een ietwat ‘tegendraadse rol’ vervul. De meeste stukken van de redactie zijn bedoeld als wijze lessen, waaraan wij ons als lezers kunnen optrekken en laven. Heerlijk! Ik smul er telkens weer van, lees de verhalen van A tot Z en krijg zo golven inspiratie.
Natuurlijk zou ik zelf ook een duit in het zakje-van-de-verworven-inzichten kunnen doen. Maar dan wordt het naar mijn idee een beetje saai. Dus zorg ik voor wat tegengas en, het moet gezegd, dat doe ik met genoegen. Ja, ik ben de nar aan het hof die de koning

Alle liefs,
Emma Veenstra

– – – – – – – – – – – – – – – – – –

Reactie op het artikel van Ton Peters ‘Wees gelukkig!’ (VHTH 2012/3)

Wees echt!

Ton Peters artikel lijkt me uit te nodigen slechts te kiezen voor het licht van de dag – en daarmee het donker van de nacht af te wijzen. En gelukkig zijn, te verkiezen boven echt zijn met de gebruikelijke pieken en dalen. Zijn Zelf met hoofdletter is superieur aan het zelf met een kleine letter – en er zijn tips waarmee je geluk snel kunt realiseren.
Als het zo simpel is als door hem wordt gesteld, vraag ik me af waarom dan niet iedereen al gelukkig is! En gooi je niet het kind met het badwater weg, als je niet de waarde ziet van ongelukkige gevoelens? Met het herhalen van de mantra ‘wees gelukkig’ bij een depressie,

Henny Bos

– – – – – – – – – – – – – – – – – – –  – –

Reactie

Ik lees elke keer met veel plezier ‘Van hart tot hart’. Ga er echt voor zitten met een heerlijk kopje thee 🙂

Warme groet, Wilmy

————————————-

Mei 2012

Jaargang 12, nummer 2/2012 ‘Zoek niets buiten jezelf’

Zoek niets buiten jezelf. Alles is er al en het is in jou. Binnen handbereik en waarom dan toch zo ver weg? Werkelijke vrede voelt vaak als heel onbereikbaar. Dat komt omdat je vrede niet kan toe-eigenen. Het is niet van jou. Als je ‘ja’ zegt maak je er deel van uit. Je wordt deel van de vrede en daarmee ga je op in de eenheid. Bent u er nog?
Makkelijker kunnen we het niet maken, leuker wel. Ik heb zelf de hobby ‘het is jouw schuld’ best lang volgehouden en het beviel me in die tijd prima. Echt vredig was het niet, maar dat zag ik als noodzakelijke tekortkoming van deze wereld. Als puber vond ik dan ook niets zo verschrikkelijk als de kerstdagen. Je moest

Boukje Grashuis (redactie)

– – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Reactie n.a.v. VHTH Nr. 2/2012

Het is er dan toch van gekomen, het nieuwe huis. En boven verwachting! Daar het een wisselwoning is, is het hele huis gerenoveerd, gestoffeerd en zelfs de ramen worden buiten gereinigd! En ik me maar druk maken over de toekomst en ’t verleden.
Zo vaak denk ik nog terug aan een gesprek over denken in overvloed of tekort. Dat je helemaal niet weet wat de toekomst je zal brengen en als je vertrouwt op wat er nu is, dat een stuk rust geeft. Gelukkig hoef ik niets alleen te doen en vraag ik de Heilige Geest, mijn maatje, om hulp. En hij laat me nooit in de steek!


Lucia Tinnemans

—————————–

Februari 2012

Jaargang 12, nummer 1/2012 ‘Verbinding’

Dit nummer van VHTH heeft als thema: verbinding. Ingegeven door het interview met Jacqueline Jurna, directeur van een bij de klant zeer gewaardeerde onderneming. Voor die waardering, zegt zij, is verbinding de sleutel tot succes.

Als ik nadenk over het thema, realiseer ik me dat verbinding aardig in de buurt komt van geluk. In verbinding met mezelf, voel ik me goed en krachtig. In verbinding met mijn werk vliegt de tijd. En in verbinding met een ander is het alsof… Het lijkt wel alsof bij ware aanwezigheid het ego wijkt – waardoor het leven door je heen kan stromen zonder remparachute. Heerlijk! De tegenpool, (af)scheiding roept minder prettige associaties op:


Annemarie van Unnik (redactie)

———————————

November 2011

Jaargang 11, nummer 4/2011 ‘Niets is wat het lijkt’

Dit is alweer het laatste nummer van 2011. En als ik de voorspellingen moet geloven, kan ik er niet zeker van zijn dat deze aardbol eind 2012 gaat halen. Het lijkt erop dat we afstevenen op een grote rampspoed. Gelukkig heeft dit nummer de titel Niets is wat het lijkt. Dat geeft mogelijkheden! Lees en geniet van deze nieuwe perspectieven.
Eerst wil ik Niek Zervaas noemen. Hij was/is een meester in het voorbij zien aan vorm en tijd. Niek is op 13 augustus overleden. Zijn begrafenis was een feestje. In dit nummer zijn laatste bijdrage. Niek, dank je wel, vanuit heel mijn hart. 
Jacqueline van Ham interviewt een Marabout, een Islamitische geestelijk verzorger bij de Touaregs, een

Anja van Aarle (redactie)

—————————–

Augustus 2011

Jaargang 11, nummer 3/2011 ‘Dit is het!’ 

Het gras lijkt groener aan de andere kant van de schutting, of de pizza op het bord van de ander lijkt lekkerder dan die op mijn bord. Herkent u dat uit enig moment van uw leven? Ik wel… Het idee dat ik het weer fout had gedaan, stak dan de kop op. En de gedachte dat dit wat er NU is het niet kan zijn. Dat er ergens een beter NU moet zijn en dat het de kunst is dat betere NU te ontdekken. En als het ontdekt is, moet ik er als de wiedeweerga heen. Inmiddels weet ik dat dat het niet kan zijn, maar dat het dit is wat het is. En dit is het NU, in dit moment en er is niets anders dan dit. Ik kan u zeggen dat dit tot ontspanning leidt. Er hoeft nergens heen gegaan te worden. Het hoeft niet nu te veranderen, wat niet inhoudt dat het nooit verandert. De Cursus zou

Els Thissen (redactie)

——————————

Mei 2011

Jaargang 11, nummer 2/2011 ‘Het einde van alle uitvluchten’

Het ego is er sterk in je te weerhouden van wat je echt wilt. Je wilt een stuk schrijven, bijvoorbeeld het redactioneel voor dit nummer van …van hart tot hart… en iets houd je tegen. Eerst nog even een boek uitlezen, klinkt een stemmetje in je, een kopje koffie, wachten tot internet het weer doet, de hond uitlaten, iets eten… vul maar aan. Het ego is goed in het bedenken van uitvluchten, dat weten we allemaal. Toch gaan we ermee door, want het ego is een dwingeland en een verleider, tot we ermee stoppen.
Dat heeft Gangaji ook ervaren. Haar leven lang was ze op zoek naar geluk. En zoals bekend, het ego is van zoek en gij zult niet vinden. Dus vond Gangaji ‘het’ pas toen ze de weg van gedachten en concepten verliet,


Anita Koster (redactie)

—————————

Februari 2011

Jaargang 11, nummer 1/2011 ‘Eenheid in diversiteit’

We hebben een nieuwe tandarts. De vorige schreef op haar site dat ze heel goed was met kinderen en zeker met kinderen die angstig waren. Ze leek me wel een goeie tandarts. Maar toen we bij haar kwamen boezemde ze de kinderen eerst zoveel angst in, dat daarna alle angstprotocollen uit de kast moesten worden gehaald om er nog iets van te maken. Ik vond dat een nogal onhandige werkwijze. De nieuwe tandarts kijkt heel vriendelijk en heeft een gezellige spreekkamer met een knalrode stoel. Hij zegt in alle eerlijkheid precies wat-ie gaat doen. Niks geen angstprotocollen, want er is geen angst. Bij ons thuis gaan groot en klein weer blij naar de tandarts.
Wie graag komt met oplossingen voor angst, heeft eerst wel angstige mensen nodig. Zo lijkt het in de politiek

Boukje Grashuis (redactie)

Share